उघडीप...

आज बऱ्याच दिवसानंतर जरा उघडीप मिळाली..
पाऊस थांबला..
मन वेगळ्या दिशेनी धावू लागलं..
पण...
पळता पळता थोडी काळजी घ्यावी लागते..
कधी कधी ठेच लागते..
आणि जेव्हा आपणच सगळ्यात पुढे असतो.. तेव्हा तर शहाणंही स्वतःलाच व्हावं लागतं..
आज रस्त्यांवरून जाताना जाणवलं...
पाऊस पडून गेल्यामुळे रस्त्याला सुद्धा किती जखमा झाल्या आहेत..
आजच्या उघडिपीमुळे त्या जरा कोरड्या पडल्या आहेत..
ओल्या जखमा कधीच बऱ्या होत नाहीत.. आणि कायम ठसठसत राहतात..
रस्त्यांना पण या जखमा अशाच ठसठसत असतील का??
पाणी साचलेल्या जखमांवरून वाहनं जोरात जातात..
पाणी उडवतात... रस्ता तेवढ्या भागात मोकळा होतो.. सालपट निघतं..
पावसानी उघडीप दिली तरी तो जखमा मागे ठेवून जातो..
उन्मळून पडलेली झाडं, ती सुद्धा पावसाच्या आणि बेभान सुटलेल्या वाऱ्याच्या विरोधात जातात आणि पाऊस त्यांना कायमची जखम देऊन जातो..
ती फक्त झाडं नसतात.. त्यावर कोणाचं तरी घरट असतं.. कोणाची तरी ढोली असते..
ते घर आता आपल्यासाठी नाही हे feeling प्राणी आणि पक्ष्यांना आल्यावर त्यांना कसं वाटत असेल..?
उघडिपीनंतर ते ही नवीन जोमानी कामाला लागतील?? का डोक्याला हात लावून बसतील..???
अशी ही उघडीप....
हवीहवीशी.. कधी कधी नको नकोशी..

-omi