A Heart Break...

Just realized something.. its about heartbreak..

The heart doesn't break in a snap.  It doesn't fall and shatter on the ground; there is no cracking or ripping.  A heart breaks like a flower wilts - quietly yet.. suddenly...

She keeps the flowers on her desk. Roses, mostly. She likes Roses. They are cheerful and intense; She loves that. Their soft petals tantalize her skin whenever she touches them, and their colors brighten up the room. But then if she gets too busy to pay them much of attention... if she forgets to water them for just one day, they start to look sad and gloomy. The intense red is still there but they start to run low on vibrance. She waters them . Some life comes back, the breathing becomes easier.  Now she knows they'll last for another week or so. She hasn't hurt them enough yet.

But sometimes, its just too late. One day she comes into the room, and sees their necks down, even though their petals are still soft. Then no matter whatever she does, they will never look up again. They keep wilting slowly - dying. It doesn't matter how many times she waters them or give them plant nourishment, they are finished now. She can only wait for them to die out completely and disappear... only to become a memory for some time, and then forgotten.

This is how a heart breaks.

I love you..

When wandering through the internet and different webpages, I found an interesting article.
It was about greeks and their myths and beliefs. And take my point mates, they made sense..

Here is an extract..

Those Greeks had a very logical reason for the existence of a "soul mate".
They believed that humans initially had two heads, four arms and four legs.
They were then cut into half (not exactly, but yes.. cut is the most appropriate word I could find) as a consequence of some form of disobedience to the gods, thus creating the modern human, who was left to search for his or her other half - the soul mate.

A new age belief is that souls are made with a direct connection to one another, in pairs as they say, and it is the other pair of your soul, that is your ultimate soul mate.

In the life of every person, there is "at least one person" (yes, true for many!) with whom we make a very deep connection. The connection at times is too deep, beyond our greatest and wildest dreams.

And my dreams - the deams in my mind, the ambition that fuels my ideas, the mischief that runs through my brain, the light that permeates my eyes, the invisible tickle that makes me smile....

It's all you.

I just cant wait for your answer!!!
I.. am already yours!

Confused.. to the core...

आज सकाळी ऑफिसमध्ये गेलो तेव्हा तीच न्यूज flash होत होती..
मन बधीर झालं..
काय.. कोण.. काहीच कळेनासं झालं होतं..
साधारण पुढचा अर्धा तास कामात लक्षच लागलं नाही..
ऑफिसच्या बाल्कनी मध्ये कॉफी चा मग घेऊन उभा होतो..
मनात आलं.. की आयुष्य किती क्षणभंगूर आहे..
सकाळी घरून निघताना.. "येतो.." असं म्हणून गेलेले लोकं कधीच पुन्हा घरी परतणार नाहीत..?
A Wednesday पिक्चर आठवला..
आपण खूप लवकर used to होऊन जातो.. आता ही गोष्ट चांगली की वाईट हे काही मला कळत नाहीये..
आणि यंदा तर अतिरेक्यांना ही दोष देता येणार नाही..
आपल्या लोकांना फोन केला.. सगळे सुखरूप आहेत नं हे चेक केलं.. channel बदलून बदलून बघितलं की नक्की काय झालं.. थोड्याफार अफवा ऐकू आल्या.. "आपण" सुरक्षित आहोत नं? मग काय तर...
सकाळी पेपर मध्ये वाचू सगळं नीट..
इतका स्वार्थी झालोय मी??
आज सकाळी मी घरून निघालो तेव्हा नीलायम theatre पाशी traffic jam होतं..
एवढी लोकं थांबून बघतायत हे बघून मला वाटलं की एखादा accident झाला असेल.. किंवा शूटिंग चालू असेल...
आपल्याला कुठला आलाय वेळ???
सकाळी ९.३० वाजता कार्ड स्वाईप झालं पाहिजे.. या नादात मी पुढे गेलो..
आणि नंतर खरंच जाणवलं.. आईचा फोन आला.. पोचलास नं नीट? असं असं झालं म्हणे तुझ्या जायच्या रस्त्यावरच..
तेव्हा मी सुद्धा तुटक तुटक च बोललो आई शी.. काम महत्त्वाचं वाटलं मला तेव्हा...
आता कळतंय... मी खरंच खूप स्वार्थी वागलो.. रादर झालोय मी स्वार्थी.. स्वतःची आणि फक्त आपल्या लोकांचीच काळजी करावीशी वाटते मला हल्ली...
दुनिया गेली तेल लावत..
पण नंतर जेव्हा मी माझ्या ताई शी gtalk वरून बोललो तेव्हा खूप जास्त हेल्पलेस वाटलं...
ताई नी समजावायचा प्रयत्न केला.. मी ही समजून घ्यायचा प्रयत्न केला..
पण मी स्वार्थी झालोय हे नक्की..
पण मग स्वार्थी झालो तर मग मला हळहळ का वाटली??
डोकं सुन्न का झालं??
तो अर्धा तास मला युगासारखा वाटला??
घरी येताना त्याच रस्त्यावर २ मिनिट थांबावसं वाटलं.. पण नाही थांबलो..
घरी जायची ओढ लागली होती..
स्वार्थीपणा बोलवत होता..


I know this is a very confused post... but really, this is exactly what I am feeling.. right now..